Μέγα το μυστήριον. Αδύνατον να το συλλάβει ο ανθρώπινος νους. Ο γεννηθείς και ου ποιηθείς Υιός και Λόγος του Θεού, αφού ενεδύθη σάρκαν και ετέθη υπό τον νόμον, αφού ελοιδορήθη και υπέστη το δια του σταυρού μαρτύριον, αφού κατήλθε εις τον άδη και ελευθέρωσε ψυχάς, ανέστη, καταργήσας τον θάνατο και ελευθερώνοντας το γένος των ανθρώπων από τα δεσμά της αμαρτίας.
Και πως όλο αυτό το μυστήριο, να το συλλάβουν οι μαθητές του;
Τρομοκρατημένοι από τη δύναμη των αρχόντων του κόσμου τούτου, κάποιες φορές ολιγόπιστοι, αν και ζούσαν καθημερινά τα θαύματα του διδασκάλου τους, αδυνατούσαν να κατανοήσουν, πως δέχτηκε ο Δημιουργός του σύμπαντος κόσμου να υποστεί το φρικτό μαρτύριο του σταυρού και να ακολουθήσει το δρόμο κάθε ανθρώπου που αντιστάθηκε στην κοσμική εξουσία.
Ανθρώπινη η αδυναμία, ενίσχυση θεϊκή και πάλι είχαν ανάγκη. Και αυτή δεν δόθηκε μόνο στους μαθητές του Κυρίου μας, αλλά και στις μαθήτριές του. Στις μυροφόρες γυναίκες, που «λίαν πρωί ελθούσαι» είδαν ανεωγμένην την θύραν του μνημείου.
Δεν πήγε ο νους τους, ότι ο Κύριος ανέστη εκ νεκρών. Η σκέψη τους οδηγήθηκε, εκεί που η σκέψη κάθε ανθρώπου θα οδηγείτο: στην κλοπή του θείου σώματος.
Και εδώ ήταν που οι επουράνιες δυνάμεις, η αγγελική τάξη έκανε την εμφάνισή της, για να τους πει, ότι το αδύνατον παρ΄ανθρώποις, δυνατόν παρά του Θεού, ότι ο Κύριος ανέστη και δεν βρίσκεται πλέον στον τάφο.
Και λίγο αργότερα η εμφάνιση του αναστηθέντος Χριστού, το συνταρακτικό γεγονός που τις συγκλόνισε, επιβεβαίωσε το σωτήριο άγγελμα των αγγέλων.
Ανάστασιν Χριστού θεασάμεναι, έσπευσαν να αναγγείλουν στους μαθητές τη χαρμόσυνη είδηση.
Και από τότε αρχίζει η μεγάλη σωτήρια περιπέτεια, ανθρώπων απλών, αγραμμάτων, που, φωτισμένοι από το Πνεύμα το Άγιον και με πίστη που κινούσε βουνά, άλλαξαν την πορεία της ανθρωπότητας. Μια πορεία που ακόμα και στις μέρες μας συνεχίζεται, αφού ο άρχων του κόσμου τούτου είναι ακόμα ισχυρός μολύνοντας τις ψυχές μας με το ψεύδος και αρνούμενος να δεχτεί την ήττα που υπέστη μέσα από την ταπείνωση και την υποταγή στο θείο θέλημα.
