Η Ερανική Επιτροπή με τη βούλα του Μητροπολίτη μας

Να στηρίξουμε όλοι την προσπάθεια επισκευής της ιστορικής Ι. Μονής 

Τα ονόματα που συγκροτούν την Ερανική Επιτροπή επισκευής και συντηρήσεως της Ιεράς Μονής Χριστού Δάσους – Αγίου Αρσενίου Πάρου σύμφωνα με την υπ΄αριθμόν 64/16.12.2021 απόφαση του Μητροπολίτη μας κ.κ. Καλλινίκου.

«Χριστός γεννάται δοξάσατε»

Νύχτα κατασκότεινη, κρύα και αφιλόξενη ήταν η νύχτα , που επέλεξε η Θεία Πρόνοια για τη γέννηση του Θεανθρώπου, σε εποχή που το πνευματικό σκότος σκέπαζε την ειδωλοκρατούσα γη και το γένος των ανθρώπων αποζητούσε τη λύτρωση από τα δεινά που βίωνε καθημερινά.

Και μεταλλάχτηκε εκείνη η νύχτα σε φωτεινή και θαυμάσια με τους ουρανούς ανεωγμένους και εορτάζοντες το μέγα και ασύλληπτο στην ανθρώπινη διάνοια γεγονός,της καθόδου του Θεού στην γη.

Σ΄αυτήν την Άγια Νύχτα θα εστιάσουμε το παρόν σημείωμα, προσεγγίζοντας με φόβο Θεού, χαρά και ταπείνωση, τα όσα συγκλονιστικά συνέβησαν που άλλαξαν την πορεία της ανθρωπότητας.

Γεγονότα που προείπαν οι Προφήτες, κατέγραψαν οι Ευαγγελιστές, επιβεβαίωσαν οι ιστορικοί και ύμνησαν οι υμνογράφοι της Εκκλησίας μας.

«Ιδού η Παρθένος θα συλλάβει και θα γεννήσει γιο, που θα ονομαστεί Εμμανουήλ», προφητεύει ο Ησαΐας 700 χρόνια πριν από την ενσάρκωση του αχώρητου και ο ευαγγελιστής Λουκάς στην λιτή περιγραφή του καταγράφει, ότι η Μαρία «γέννησε το γιο της, τον σπαργάνωσε και τον εναπόθεσε σ΄ένα παχνί, γιατί δε βρήκαν μέρος στο πανδοχείο».

Ήταν τότε, που ο Καίσαρας Αύγουστος απέγραφε τον πληθυσμό της απέραντης αυτοκρατορίας του και έπαρχος της Συρίας ήταν ο Κυρήνιος, στην περιοχή του οποίου συντελούνταν τα πρωτόγνωρα αυτά κοσμοϊστορικά συμβάντα.

Ποιος θα μπορούσε να υποψιαστεί, ότι μια φτωχή, απλή, ετοιμόγεννη γυναίκα σε λίγο θα έφερνε στον αφιλόξενο κόσμο μας, μέσα σε μια σπηλιά τον ενσαρκωμένο Θεό;

«Τι γαρ ευτελέστερον σπηλαίου, τι δε ταπεινότερον σπαργάνων;» αναφωνεί, απορών, ο υμνογράφος της Εκκλησίας μας. Γιατί αυτά τα ευτελή και ταπεινά ήταν αυτά που πρόσφερε η γη στον Δημιουργό της.

Σπουδαίο το μήνυμα, βαθύ το νόημα και μεγάλο το δίδαγμα του νεογέννητου Χριστού.

Ταπεινούς μας θέλει στη γη ο Πλάστης μας.

Και ενώ αυτά συνέβαιναν στη γη, στον ουρανό οι στρατιές των αγγέλλων έψαλλαν το «Δόξα εν υψίστοις Θεώ» και ειδοποιούσαν τους ποιμένες να προσέλθουν και πρώτοι αυτοί να προσκυνήσουν τον καινόν άνθρωπο και Θεό μας.

Όλα απλά. Το σπήλαιο, το παχνί, η ζεστασιά που πρόσφεραν τα ζώα με τα χνώτα τους και οι απορούντες βοσκοί, που είδαν εκείνης της νύχτας τα θαυμάσια των ουρανών.

Μόνη εξαίρεση οι υπό αστέρος οδηγούμενοι Μάγοι, που σε λίγο θα προσέρχονταν στην τότε άσημη Βηθλεέμ για να προσκυνήσουν τον Βασιλέα των Βασιλέων, προσφέροντάς του χρυσόν, σμύρναν και λίβανον.

Στη δική τους μακρινή πατρίδα, είδαν το λαμπερό αστέρι, που πριν δεν υπήρχε, αλλά και ενύπνια. Όνειρα που συντάραξαν τον βασιλέα τους, αφού όλα τα είδωλα των ψεύτικων θεών, που εκείνοι λάτρευαν, γκρεμίστηκαν και διαλύθηκαν. Και η εντολή που έλαβαν ήταν να αναζητήσουν, να βρουν και να προσκυνήσουν τον επί γης τεχθέντα Θεόν.

Πλούτος και φτώχια, άρχοντες και βοσκοί, ειδωλολάτρες και άγιοι γονατίζουν ενώπιον του σπαργανωμένου βρέφους, έχοντας επίγνωση ότι μέσα σ΄αυτό το ταπεινό σπήλαιο συντελούνταν το μέγα μυστήριο που ένωσε τον ουρανό με τη γη.

Και όλα αυτά τα συνταρακτικά γεγονότα συνέβησαν στη χώρα του Αβραάμ και του Ιακώβ, εκεί που βασίλεψε ο προφητάναξ Δαυίδ, αλλά που ο λαός του Ισραήλ κυνήγησε και εξόντωσε τους προφήτες του. Εκεί που ο μισητός Ηρώδης θα αναζητήσει και θα επιχειρήσει να θανατώσει το νεογέννητο θείο βρέφος.

Αιφνιδιάστηκαν οι δυνάμεις του σκότους και όταν πληροφορήθηκαν τα συμβάντα εφρύαξαν. Αλλά ήταν πλέον αργά. Ο Θείος λόγος ενανθρωπίστηκε.

«Χριστός γεννάται, δοξάσατε» πιστοί του Θεού ημών, ότι σήμερον η Παρθένος τον υπερούσιον τίκτει νικώντας την φύσεως τάξιν.

«Χριστός γεννάται δοξάσατε» ότι «εγεννήθη Παιδίον νέον, ο προ αιώνων Θεός».

«Χριστός γεννάται δοξάσατε» ότι Θεός εν σαρκί εφάνη, Σωτήρ των ψυχών ημών.

Ποιμαντορική εγκύκλιος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας, κ. Καλλινίκου, επί τη εορτή των Χριστουγέννων

«Πρός τόν Ἱερό κλῆρο καί τούς εὐσεβεῖς Χριστιανούς

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Παροναξίας

«Καί ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» (Ἰωάν. Α΄, 14)

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ἡ μεγάλη ἑορτή τῶν Χριστουγέννων, ἀνατέλλει καί πάλι πανίερη καί φωτοφόρος, γιά νά μᾶς προσφέρει χαρά, ἐλπίδα καί αἰσιοδοξία στίς δύσκολες ἡμέρες πού διερχόμαστε ὡς ἀνθρωπότητα λόγω τῆς συνεχιζόμενης δοκιμασίας τῆς πανδημίας πού ἐξακολουθεῖ νά κυριαρχεῖ καί νά ρυθμίζει τή ζωή μας. Ἡ παρουσία τοῦ νεογέννητου Ἰησοῦ ἀνάμεσά μας γίνεται ἀφορμή νά πάρουμε τήν σκέψη μας ἀπό τά ὅσα δυσάρεστα διαδραματίζονται γύρω μας καί νά τήν κατευθύνουμε στήν χαρά τοῦ ἐρχομοῦ Του στόν κόσμο ἀναλογιζόμενοι τήν ἀπέραντη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ Πατρός ὁ Ὁποῖος προσφέρει τόν Υἱό καί Λόγο Του ὡς Σωτήρα καί Λυτρωτή τοῦ κόσμου.

Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος ξεκινώντας τό Εὐαγγέλιό του ἀναφέρεται στόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό ὡς Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ, περιγράφοντας τά κύρια χαρακτηριστικά Του. Στό πρῶτο κεφάλαιο καί στόν πρῶτο στίχο ὁ Εὐαγγελιστής τῆς ἀγάπης μᾶς πληροφορεῖ σαφῶς πώς πρίν ἀπό ὁ,τιδήποτε ἄλλο ὁ Χριστός προϋπῆρχε «Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος» ἀλλά καί ὅτι εἶναι ἀχώριστος μέ τόν Θεό Πατέρα «...καί ὁ Λόγος ἦν πρός τόν Θεόν...» καί βέβαια ὅτι ὁ ἴδιος εἶναι Θεός «...καί Θεός ἦν ὁ Λόγος» (Ἰωάν. Α’,1). Συνεχίζοντας ὁ Εὐαγγελιστής μᾶς τονίζει πώς ὅλη ἡ δημιουργία εἶναι προϊόν τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ διά τοῦ Λόγου Του «πάντα δι' αὐτοῦ ἐγένετο, καί χωρίς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδέ ἕν ὅ γέγονεν.» (Ἰωάν. Α’,3) ἀλλά καί πώς ὁ Χριστός ὡς Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι τό μόνο ἀληθινό φῶς πού φωτίζει τήν ἀνθρωπότητα «Ἦν τό φῶς τό ἀληθινόν, ὅ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον». ( Ἰωάν. Α’,9)

Συγκροτήθηκε Ερανική Επιτροπή για την επισκευή και συντήρηση της Ι. Μονής Χριστού του Δάσους - Άγιος Αρσένιος

 

Έπειτα από πρόταση του Μητροπολίτη μας  κ.κ. Καλλινίκου, το Μητροπολιτικό Συμβούλιο της Μητρόπολης Παροναξίας αποφάσισε τη συγκρότηση Ερανικής Επιτροπής, προκειμένου να επισκευαστεί και να συντηρηθεί το ιστορικό μοναστήρι του Χριστού του Δάσους.

Η Ερανική Επιτροπή απαρτίζεται από τα παρακάτω μέλη:

Πατήρ Αρσένιος Μελισσιανός, Ιεροκήρυκας της Μητρόπολης Παροναξίας,

Αλιιπράντης Αναστάσιος, επιχειρηματίας,

Αποστολόπουλος Νικόλαος του Πολυχρόνη, ιατρός,

Αργουζής Κων/νος του Κων/νου, πρώην δήμαρχος Πάρου,

Μαρούλη  Ευσταθία συζ. Ιωάννου, συνταξιούχος Δ.Ο.Υ.,

Μπιζάς Ιωάννης του Θεοδώρου, επιχειρηματίας,

Ξένου Δήμητρα, προϊσταμένη Δ.Ο.Υ. Πάρου – Αντιπάρου,

Σιφναίος Ιωάννης του Παντελή,  οικοδόμος,

Τσαντάνη Μαρία συζ. Φραγκίσκου, πρώην αντιδήμαρχος Πάρου.

Οι προεστώσες της Μονής

Η προεστώσα Ακακία Σφήκα  με θητεία στην ηγουμενία συνολικά 34 χρόνων.

Υπήρξε φωτεινή παρουσία στην πνευματική καθοδήγηση των μοναζουσών.

Η Μονή από το 1805 έως το 1870, έτος εκδημίας του Αγίου Αρσενίου, λειτούργησε ως κοινοβιακή,  εν  συνεχεία και για 100 και πλέον χρόνια ως ιδιόρρυθμη και από το 1977 και μέχρι τις μέρες μας λειτουργεί και πάλι ως  κοινοβιακή.

Οι προεστώσες της Μονής από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα είναι οι ακόλουθες:

Ευπραξία Νικοδ. Κοντού (1805), από τις Λεύκες Πάρου.

Θέκλα Σπυρ. Αντίπα (1822), από την Παροικιά.

Θεοφανώ Μονδάνου (1840) , από την Παροικιά.

Θεοφανώ Αϊστρατή (1870), από τα Ψαρά.

Θέκλα Χαμάρτου (1877,) από την Παροικιά.

Παρθενία Μάνδηλα (1909, από την Αθήνα.

Ακακία Σφήκα (1912), από την Καλαμάτα (α΄ηγουμενία).

Παϊσία Πανουτσοπούλου, (1914) από την Πάτρα.

Χαριτίνη Λαδιά (1920), από την Κύμη.

Ιεροθέα Αιγινήτου (1925), από την Αθήνα.

Ακακία Σφήκα (1945 - 1977), (β΄ηγουμενία).

Ναταλία Ζήτη, πρεσβυτέρα (1977 – 1988) από τον Άγιο Λαυρέντιο Βόλου

Και Αρσενία Εμμ. Τσαντουλή 1988 - ) από τη Μάρπησσα Πάρου.

 

 

 

Και η Πάρος έχει το «Θεόφιλό» της

 

Πρόκειται για τον αυτοδίδακτο, ζωγράφο και μαρμαρογλύπτη,  Βασίλη Δημ. Σκαραμαγκά, αγαπητό φίλο, που έφυγε πρόσφατα από κοντά μας, πλήρης ημερών.

Καλλιτεχνική φύση, ο Βασίλης, αποτύπωσε με το δικό του τρόπο το θαύμα, που σύμφωνα με την  παράδοση, πραγματοποιήθηκε από τον Άγιο Αρσένιο, όταν αναχωρούσε από το Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου της Λαγκάδας προς το άλλο αγαπημένο του μοναστήρι του Χριστού του Δάσους.

Ο ξωτάρης, ο γερο- Νικήτας Χανιώτης, του πρόσφερε λάδι, αλλά δεν υπήρχε δοχείο για να το αδειάσει και ο Άγιος του είπε να το αδειάσει στο καλάθι, που ω του θαύματος στεγανοποιήθηκε.  Αυτό το στιγμιότυπο, αποθανάτισε, ο Βασίλης Σκαραμαγκάς, από σκίτσο της ηγουμένης Αρσενίας Τσαντουλή.

Ο Πίνακας κοσμεί τον πρόναο του καθολικού της Μονής.

Λίγα λόγια από την ιστορία της Μονής Χριστού του Δάσους

 Από τις εργασίες των μοναζουσών στο παρελθόν. Μοναχή κοσκινίζει τον καρπό.

Από τον 17^ο αιώνα υφίσταται το καθολικό της Μονής. Την φροντίδα την είχε η οικογένεια Μαυρογένη, αφού ήταν υποστατικό της.

Το 1793 η Μονή αφιερώθηκε από τη Μαριώρα Μαυρογένη και τα παιδιά της στην Εκατονταπυλιανή, όπως και η Μονή του Αγίου Χαραλάμπους στο Καμπί.

Το 1805 Η Μονή συγκροτήθηκε σε κοινόβιο μοναζουσών με απόφαση των προκρίτων της Παροικιάς, οι οποίοι συνέταξαν σε 10 άρθρα και τον κανονισμό λειτουργίας του.

 Οι  πρώτες μοναχές που εγκαταβίωσαν στη Μονή ήταν οι αδελφές Ευπραξία και Μαρία Νικοδήμου Κοντού, από τις Λεύκες, αδελφές του αναβιωτού του μοναχισμού στην Πάρο, Ιωάσαφ Κοντού, η Αναστασία Ι. Μπιάζη και η Αναστασία Ευστρατίου Κναφέως από την Πάρο.

Αργότερα προσήλθε στο μοναχισμό και η τρίτη αδελφή του Ιωάσαφ, Θεοκτίστη, ενώ προηγουμένως είχε ενδυθεί το μοναχικό σχήμα και η μητέρα τους Ματρώνα.

Ο ιερομόναχος Ιωάσαφ θεωρείται ως ο πρώτος πνευματικός πατέρας της Μονής.

Ακολούθησαν οι Κύριλλος Παπαδόπουλος, ο Ηλίας Γεωργιάδης και ο Άγιος Αρσένιος κορυφαίοι πνευματικοί πατέρες.

Με την εγκατάσταση των πρώτων μοναζουσών άρχισε και η ανακαίνιση των κτηρίων και η οργάνωση της Μονής σε κοινόβιο.

Δεν είναι γνωστός ο αριθμός των μοναχών που προστέθηκαν στις υπάρχουσες, από έγγραφο όμως του 1831, προκύπτουν δύο νέα ονόματα, των κατά σάρκα αδελφών Μαρίας και Άννας.

Στο προαναφερθέν  έγγραφο των δύο αδελφών  που απευθύνεται προς στον κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια,  παρακαλούν να δοθεί εντολή στους επιτρόπους της Εκατονταπυλιανής να χορηγήσουν «μέρος ελάχιστον εκ των όχι ολίγων εισοδημάτων του μοναστηριού» λόγω της έσχατης ένδειας που είχαν περιέλθει.

Το 1833 οι Βαυαροί του Όθωνα διαλύουν όλες τις μονές, των οποίων ο αριθμός των μοναχών δεν υπερέβαινε τους 6. Τα μοναστήρια της Πάρου (Μονή Χριστού του Δάσους, Λογγοβάρδα και Άγιος Γεώργιος Λαγκάδας) λόγω μεγαλύτερου αριθμού μοναχών δεν διαλύονται.

Το 1838 οι μονάζουσες ήταν 32, το 1928 55, το 1966 10, το 1977 14, το 1988 4 και το 2021 2.

Η Μονή για μικρό χρονικό διάστημα έμεινε χωρίς μοναχές, το μήνα Νοέμβριο ε.ε. ,αλλά  από τις 10 Δεκεμβρίου  αριθμεί και πάλι 2 μοναχές προερχόμενες από το Ησυχαστήριο των Θαψανών. Ευχή όλων μας να γίνει ένα νέο ξεκίνημα, που θα δώσει νέα πνοή στο ιστορικό μοναστήρι μας.

Κατάλογος μοναζουσών του έτους 1840

Κατάλογος μοναζουσών του έτους 1929

Πηγή: Το βιβλίο του Νικολάου Χρ. Αλιπράντη Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ ΠΑΡΟΥ – ΑΓΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ 

ΑΘΗΝΑ 2000